Özenle Kurutun gıda kurutma ve saklama işini kolektif bir yurttaşlık pratiğine dönüştürüyor. Çalışmanın çıkış noktası Türkiye mutfağına özgü, sebzeleri açık havada, evlerin çatılarında kurutarak saklama âdeti. Kurutma süreci ve bu sürece başvuran kültürler incelenirken bir yandan da dünya çapında kurutma ritüellerini denemek ve tartışmak amacıyla çeşitli sebzeler toplanıyor. Modernliğe özgü dolaysızlığın karşı anlatısı niteliğindeki bu süreçte, çürümeye karşı yürütülen uzun soluklu yarış kamusal yaşam için yeni bir ritim belirliyor.

Gıdayı havada kurutma süreci yüzyıllardır uygulanan performatif bir koruma tekniği. Dünya çapında bu tekniğin çeşitli örnekleri çıkıyor karşımıza. New Mexico ve Arizona’da, ziyaretçileri karşılamak için evlerin dışına dekoratif ve keskin kokulu rista’lar asılıyor. Norveç’te, kuzey bölgesine özgü yağlı bir balık türü olan hjell, buzlarla kaplı ahşap bir üçgen çerçeve üzerinde aylarca bekletilerek kurutuluyor. Japonya’da renkli hoshigaki ritüelinde binlerce hurma, yumuşak sonbahar rüzgârında kurumaya bırakılıyor. Besin kurutma süreci, zaman içinde bir toplumsal ritüele dönüşmüş bir gereklilik.